Misketimin gidişine yavaş yavaş alıştım her insanın acıya alıştığı gibi... Zaten yeteri kadar canım yanmışken acımı çok komik bulan oldu, aman buna mı ağladın ben de birşey oldu sanmıştım diyen oldu cevap bile vermedim ne denilebilir ki ... Ben sevdiklerimi, aileme dahil ettiklerimi hayvan ya da insan diye ikiye ayırmıyorum,sadece seviyorum... Bunu anlamak bu kadar mı zor ? Çarpıp kaçan adam durup bakmamış bile umarım ona da durup bakan olmaz...
O günden beri durmuyorum evi temizledim. Gittim yün aldım Kıvırcığıma atkı başladım bugün işe gitmeden öncede bitirdim geriye püsküllerini takmak kaldı. O pahalılığından yakındığım tuhafiyeye gidip bir kaç boncuk aldım küpe yapmak için.Devamlı bir şeylerle uğraşıyorum yoksa hem zaman geçmiyor hem de boş kalan beynim savaşta esir düşmüş çocuk gibi her kötü düşünceye teslim oluyor.
Bu bebek Misketin gittiği gecenin gündüzünde geldi. İş çıkışı çarşıya doğru giderken yaşlı bi kadının bu yavruyu ayağıyla merdivenden itelediğini gördüm. Durup seslendim kadına senin mi bu kedi diye hayır üç dört gündür burda gitmek bilmiyo dedi. Yaşlı diye sesimi çıkarmadım ver bana teyze dedim eve geri dönüp eve getirdim.Üç dört gündür orda kalan bir yavruya bir küçük kase süt ya da hiç olmazsa bir kuru ekmek içini vermeyi akıl etmeyen teyze merdivene ayağının tersiyle itlemeyi biliyordu. Gözü kapalıydı geldiği gün sonra bi arkadaşım göz merhemi sürdü baktım iyi geliyor ben de devam ettim. Demek ki Misket gideceği için bu yavru o gün bana geldi ben böyle olduğuna inanıyorum...
Bu bebek te tıpkı Kömür gibi simsiyah ama evde nasıl olsa aynısından var ne gereği var diye onu orda bırakamazdım.Kömür ilk gün delirecekti tacı tahtı elinden alınıyor sandı . Sağlam bir ip bulsa kendini asacağından emindim. Hani kedilerin sinirlenince kıhlamaları var ya işte ilk iki gün Kömürün kıhlamaktan boğazı tahriş oldu yavruyu yanında istemedi ama benim koca kızım sonunda onunla yaşmaya alıştı. Yan yana yemek yemeleri bile büyük bir mucize ilk günlere bakılırsa. Hem Kömür gibi siyah hem Kömür gibi güzel bir kız adını Kadife koyduk. Vardır bunda da bir hayır dedim bi sigara yakıp Giden Misketi düşündüm Kadifeyi kucağıma alıp öptüm işte hayat dedim...
Kendini asacak muhabbetiyle beni gülümsettin yine..
YanıtlaSilGözümün önüne evden gitmeye çalışan bir kedi geldi, sen otur seni daha çok seveceğim diyorsun.. :)) O da oturuyor :))
Öbürüne de kıyamam ya ,yarın öbürgün iyice kardeş olurlar onlar merak etme annesi..
bazı insanlar hayvan sevgisini bilemediğinden o canın kaybının seven insanda ne fırtınalar kopardığını anlayamıyor..kadifenin kısmetinde siz vardınız demek..ona da bir nevi hayata tutunma şansı verdiniz..kader işte..biri giderken bir geliveriyor..
YanıtlaSilasortik krepim hem ağlayıp hem gülüyorum hala gel git var ama iyi ki almışım kadifeyi kömürün aslında ne kadar kıskanç olduğunu daha iyi anladım..
YanıtlaSilallı morlu yazdıklarına tamamen katılıyorum kadife bana ben kadifeye bi teselli olduk ...
Hay yaşa sen. Alışır onlar metazori. Oynarlar bile zamanla. Öptüm seni gözlerinden. Merhametli kızım benim.
YanıtlaSilNeduk; gec egece içimi ısıtan yorumun için çok teşekkür ederim. Alışacaklarına eminim Kadife çok sevimli çünkü Kömüre göre daha hesapsız hareketleri :) her şeyin iyi olacağına eminim :I
YanıtlaSilsevgiler...
hayatta sevdiklerimizi ne zaman kaybedeceğimiz belli olmuyor maalesef...hayvan seven ve evinde besleyen bir insan için onu kaybetmek sevdiği bir insanı kaybetmekle aynı üzüntüyü yaşatıyor insana ama bunu yaşamayan bilemez arkadaşım, anlatmaya çalışmanın da bir anlamı yok...her canlının bir ömrü var, öyle ya da böyle bitiyor bu ömür...miskete güzel bir hayat verdin sen, mutlu yaşadı, her şeye sahip oldu, bir de sokaklarda aç, sevgisiz yaşayıp kimsesiz ölen köpekler var....şanslıydı misket...zamanla acılar hafifliyor arkadaşım, yokluğa alışılıyor, hayat devam ediyor...benim de köpeklerim var, kimbilir belki kısa bir süre sonra aynı teselli sözlerini sen de bana yazarsın belli mi olur hayat...
YanıtlaSilminik kadifeyi almakla çok iyi etmişsin...kömürle çok iyi arkadaş olacaklar bak görürsün...benim bıdık da fıstığı hiç istememişti ilk başlarda, nefret etti ondan, şimdi onsuz yapamıyor, yanından ayrılmıyor:))))
Acemi Hobici; Misket konusunda haklısın ona en iyi şekilde baktım bakmaya çalıştım.Hırpalanmadan sevgiyle büyüdü. Gerçekten hayat bildiği gibi geliyor önemli olan benim gelenleri gidenleri sabırla beklemem.
YanıtlaSilFethiye ye dönünce bahçeli bir evim olmaını çok istiyorum işte o zaman güzel güzel kedilerim köpeklerim olacak.Güzel güzel derken cins olmasını kastetmedim :)
Kimbilir fıstık la bıdık bizim bahçeye oynamaya gelir:)))
tabi, ne güzel olur:)))) bir de yarmagülüm var bahçede, o da gelir, fıstık gibi sokaktan aldım onu da, bildiğin sokö:)))) hepsini getiririm ya da sen bana hepsini getirirsin sürü halinde oynarlar:)))
YanıtlaSilzaten cins olmayanlar daha güzel oluyor biliyor musun:)))))sokaktan alınınca görmüş geçirmiş olduklarından kadir kıymet de biliyorlar:)))))
öptüm seni arkadaşım:)))))
tamam o zaman benim 2 yıl 10 ayım kaldı ( 3 yıl demektense bu daha sevimli :) görüşmek üzere :))
YanıtlaSilben de öptüm...
Kadife sana Misketin hediyesi olmuş... Hep derim ya, hayvan sevmeyen insanı da sevmez, senin sevgin hepsine yeter:)
YanıtlaSilEvet Banuca fazla fazla yetecek gibi görünüyor :)
YanıtlaSilSevgili Back to Black, demek acınızı komik bulanlar oldu. İşte asıl onlar acınası insanlar. Yüreklerinde sevgi kırıntısı olmadığı gibi olanları da anlayamıyorlar. Hiç görmediğim, o güzel yüylerini okşamadığım halde benim bile içim yandı Misket için. Değil ki siz üzülmeyeceksiniz, ağlamayacaksınız. Allah sabırlar versin.
YanıtlaSilYavru kedicik de çok şeker. Kömürcük haklı kıskanmakta ama alışır. İkisi de çok tatlılar. Öpüyorum onları. Benim minnoşlar da sevgilerini gönderiyorlar kardeşlerine.
Begonvilli Ev; o tarz insanlar için yapılacak hiç bir şey yok.hayatı sadece karın doyurmak para biriktirmek için yaşayan tek düze insanlar.
YanıtlaSilKadife bebeklik çağının verdiği haşarılıkla ayrı bir gülümsetiyor bizi,sanırım kömür bunu hissediyor :) Minnoşların sevgisini aldık tüm kalbimizle :)